لمړۍ نړیواله جګړه کې یو سرتیري خپل قومندان ته ولیکل!
ښاغلی قومندان صیب: خپله وسله مي خاورو لاندي پټه کړه نور نه جنګیږم
او دا پریکړه مي د مرګ له ویري نه ده
او حتی د میرمني، ځوی او لور دمیني له کبله هم نه ده
که رښتیا وپښتي؟ وروسته تر هغه چي د دښمن یو سرتیری مي په خپلو لاسونو مړ کړ
وروسته مي جیبونه تري وپلټل او یو عجیبه شي سره مخ سوم
د یو ټکر ګاغذ په مخ چي په وینو ککړ وو لیکل سوي وه
(پلارجانه د کومي ورځي نه چي دي یواځي پري ایښي یم هر سهار تر لمر لویدو پوري د دروازي مخي ته ناسته یم اوستا د راتلو لاري څارم
په خدای قسم دا ځل چي راغلي غیږ کې دي ټینګ نیسم او بل ځل دي نه پریږدم جنګ ته رانه لاړ سي)
اوس ما دهغي ماشومي په وړاندي نه بخښونکې ګناه تر سره کړه
ما هغه ماشومه د تل لپاره یو خیالي او بي ګټي انتظار کې پریښوده
هغه به تر کله ناخبره د مړ شوي پلار د راتګ لار څاري
او څونه ورځي به تر لمر لویدو پوري صبا کړي
لعنت په جنګ چي معصوم ماشومان دپلار د میني نه بي برخي کوي.
©
